Anna Þorbjörg Jónasdóttir

Akureyrarferð

Skrapp í helgarferð til Akureyrar og átti góða helgi með fjölskyldunni. Alltaf er nú gott að koma í sinn heimabæ þó djöful sé maður nú búinn að fá leið á þessari ansans leið. Lentum svo í lífsháska á leiðinni og komst ég að því hversu bjartsýn ég er á dauðastundu. Lentum nefnilega í lausamöl og spýttumst fram og tilbaka á veginum en mikil mildi var að enginn bíll kom á móti því þá hefði ég líklega ekki verið til frásagnar. Á meðan eldri systir mín hugsaði allan tímann meðan á þessu stóð (kannski svona 3 sekúndur) að nú væri öllu lokið og aumingja mamma og pabbi að missa allar dæturnar á einu bretti, hugsaði ég með mér að þetta myndi allt reddast. Sú yngsta sat við stýrið og hugsaði ekki um annað en að komast á malbikið. Frekar óskemmtilegt engu að síður en á eftir hlógum við í taugaveiklun að þessu.

Þetta varð fínasta helgi þar sem maður gerði þetta hefðbundna, fór í heimsóknir, á Glerártorg, á Karólínu og á hestbak, sem ég hef reyndar ekki gert í 1 ár. Það breytti nú engu þó langt væri liðið frá síðasta reiðtúr því Gráni gamli er sjálfstýrður og maður þarf ekkert að gera.

Annars tók ég eftir einu við Akureyri sem er nýtt síðan ég bjó þar. Það eru öll trampólínin. Er nokkuð viss um að Akureyringar eiga heimsmet í eigu á svoleiðis hoppudóti. Merkilegt alveg hreint, þetta var nánast í hverjum garði. Hin akureyska kynslóð framtíðarinnar verður sem sé með vöðvamikil læri eftir allt hoppið á sumrin og nautsterka þumla eftir tölvuleikjaspil vetrarins.

Flokkur: Bloggar | 8.7.2008 | 14:54 | Facebook