Fjólublái hjálm-maðurinn

Þegar maður lifir rútínulífi er oft auðvelt að upplifa sig eins og Bill Murray í Groundhog Day.  Sami dagurinn aftur og aftur.  Maður vaknar, klæðir sig, borðar morgunmat, hjólar í vinnuna o.s.frv.  Fann sérstaklega fyrir þessu í Stokkhólmi þegar maður var alltaf með sama fólkinu í lestinni. 

Í fyrra sumar upplifði ég þetta mjög sterkt af því að ég mætti alltaf, á hverjum einasta degi, manninum með fjólubláa reiðhjólahjálminn.  Þegar vetra tók lagði hann greinilega hjálminn á hilluna en nú er hann kominn aftur á stjá, líkt og vorboðinn ljúfi!  Hann á greinilega heima á svipuðum stað þar sem ég vinn og vinnur á svipuðum stað þar sem ég á heima því ég hef hitt hann á öllum mögulegum stöðum á leiðinni hvort sem það er efst á Hverfisgötu eða hjá Hagatorgi.  Við vinnum líka greinilega á nákvæmlega sama tíma, því ég mæti honum á báðum leiðunum.  Þetta verður reyndar svolítið vandræðalegt með tímanum þar sem mér er farið að líða eins og við þekkjumst og finnst eins og ég eigi að heilsa honum en samt væri það eitthvað lummó. 

En ég er vanaföst kona og það er ekkert nema huggulegt að mæta þeim fjólubláa, nikka honum kannski kumpánalega þegar ég mæti honum á heimleiðinni.