Dólgsháttur á internetöld

Með aukinni tækni eru allar upplýsingar um menn og málefni orðnar mun aðgengilegri en áður var.  Áður fyrr var símaskráin svona helsta tæki til persónunjósna.  Nú er hægt að gúgla alla og þá kemst maður inn í dagbækur (blogg) viðkomandi, sér hvar hann vinnur, hvar hann var í skóla, símanúmer, heimilisfang, hjúskaparstöðu o.s.frv.  Þar sem ég er ekki alin upp í þessu umhverfi hef ég á því nokkurn bifur á því að geta vitað svona mikið um náungann, og þá einhver veit of mikið um mig.  Ég hef stundum átt þau tímabil þar sem ég skoða bloggsíður fólks sem ég þekki ekki neitt, bara veit hvað er.  Þetta er ekki eitthvað sem ég er stollt af en einhverjar annarlegar kenndir reka mig áfram í þessum eins konar persónunjósnum.  Mér líður sérlega dólgslega þegar ég skoða Barnalandssíður fólks sem ég rétt veit nöfnin á en sé þar alls kyns persónulegar myndir af fjölskyldulífi viðkomandi. 

Þar sem ég er ekki sérstaklega stollt af þessum dólgshætti mínum finnst mér afar pínlegt þegar upp kemst að ég veit ýmislegt um fólk sem ég ætti ekki að vita.  Þetta getur t.d. gerst þegar maður hittir fólk hér í vinnunni sem er til að mynda að sækja um húsaleigubætur.  Að þurfa að spyrja hvort viðkomandi sé í Háskólanum þegar maður veit fullvel að sá er á öðru ári í heimspeki með sagnfræði sem aukagrein, á 2 börn en annað átti afmæli um helgina og fjölskyldan fór í húsdýragarðinn í tilefni þess, konan er komin í nýja vinnu og þau að hugsa um að láta pússa sig saman næsta sumar.  En svoleiðis má maður ekki láta uppi og þurfa að halda uppi pókerfeisinu eins og maður sé algjörlega grunlaus um hagi þessa fólks. 

Segjandi þetta skil ég ekkert í mér að vera að þessu bloggeríi.  Held reyndar að ég sé nokkuð lunkin við að tala ekki um afar persónulega hluti sem hægt er að nappa mig á.  Ef ég myndi skrifa allt um mitt líf væri það sko ógeðslega spennandi blogg.  Ástir og undirferli út í gegn.  En óheppin þið að ég hef á mér ákveðnar siðferðishömlur.

Mánudagur

Er orðin allt of löt við þetta bloggfyrirbæri.  Nýja brumið farið af þessu og svona.  Átti annars góða helgi með fjölskyldunni.  Eftir að hafa jafnað mig eftir starfsdaginn þ.e.a.s.  Ansi hreint hresst starfsfólk í Þjónustumiðstöðinni í Vesturbæ.  Þess ber þó að geta að þetta var vinnuferð og við héngum ekki bara í heita pottinum allan daginn neitt, bara um kvöldið og nóttina.

Foreldrum mínum leist annars vel á nýja barnabarnið, þ.e. köttinn.  Enda verða þau að láta kött sér að góðu þar sem einhver bið verður á alvöru barnabörnum.  Eins og börnum sæmir fékk hún gestastæla og varð ofvirk og hljóp um allt. 

Æi, nenni ekki meir, ætla að koma mér út í rigninguna og hjóla heim á leið.

Farin út á land

Þá er maður á leiðinni út úr bænum með vinnunni.  Það verður starfsdagur hjá okkur en við munum verða yfir nótt.  Smá glens og gaman er þó einnig fyrirhugað í kvöld.  Ég fór því í ÁTVR (ekki spurð um skilríki :( ) í gær og keypti dömulega litla flöskubjóra til að hafa með.  Leið eins og versta róna þegar ég hjólaði með þá klingjandi í körfunni klukkan 8 í morgun á leið til vinnu.  Mætti einmitt fyrrum félagsmálaráðherra á Austurvelli sem gaf mér hornauga.

Pabba og mamma koma annars um helgina sem er vel, þá getur pabbi sett upp fínu IKEA ljósakrónuna sem ég keypti um daginn.  Hún kom með öllum fylgihlutum.

IKEA endavitleysan

Þó að ég sé nú hrifin af flestu því sem er sænskt hefur IKEA nú endanlega fram af mér gengið í lélegri þjónustu.  Þvílíka andskotans vitleysu hef ég ekki komist í tæri við eins og þá sem IKEA hefur nú spilað aðalhlutverkið í.  Þetta verður örugglega löng og leiðinleg færsla.  Varúð, enda afar leiðinlegt mál.

Þegar pabbi og mamma komu til að hjálpa mér að flytja í júlí notuðum við tækifærið til að fara í IKEA þar sem ég hef ekki bíl til umráða og kemst aldrei þangað þar sem þessi nýja búð er einhvers staðar á heimsenda.  Þar keyptum við m.a. fataskáp.  Þegar heim var komið og við hefjumst handa við að skella skápnum upp uppgötvum við það að það vantar nagla og höldur á skápinn.  Pabbi átti auðvitað nagla en því miður ekki höldur á lager.  Mamma hringir upp eftir og biður um að það verði sendar höldur sem sendust til afa og ömmu á Snorrabraut þar sem hún mundi ekki mitt heimilisfang.  Þegar höldurnar komu kemur í ljós að þær eru í vitlausum lit.

Ég hringi upp í IKEA.  Ég bið um að sendar verði réttar höldur.  Daman spyr þá hvort ég búi úti á landi.  Ég neita því en segist ekki eiga bíl og eigi því erfitt um vik að ná mér í þessar bévítans höldur.  Þá spyr hún hvort ég geti ekki bara beðið einhvern um að skutla mér.  Ég kann vel við vini mína og ætlast ekki til að þeir skutli mér milli bæjarhluta til að ná í skáphöldur og neita því.  Þá fer í gang prósess til að finna út á hvaða kennitölu þetta var og hvert sent og svo framvegis.  Ekkert fannst í kerfinu enda kvittun verið hent eftir að höldurnar fyrstu voru sendar af stað.  Daman gat ekkert hjálpað mér svo ég gefst upp og hringi og klaga í mömmu sem er meiri bógur en ég.  Hún hringir og heimtar að nýjar höldur verði sendar.  Aftur á heimilisfang afa og ömmu.  Þegar blessaðar pakkinn komst til gamla fólksins eru þau rukkuð um rúmar 500 krónur í póstburðargjald.  Þegar við systur fáum pakkann í hendur og rífum upp er þar bara ein halda en ekki tvær.  Aftur hringir mútta upp í IKEA og biður um að send verði enn ein haldan og vinsamlega að við munum ekki greiða fyrir burðinn.  Við fengum svo einn enn pakkann frá IKEA í gær og þá kom 1 halda en aftur í vitlausum lit.  Nú höfum við endanlega gefist upp á þessu stússi og ætlum bara að mála helvítis hölduna en við eigum eina í réttum lit og þrjár í vitlausum. 

Ef ykkur vantar höldur í viðarlit þá vitið þið hvert þið eigið að leita.

 

Enn af peningum

Bloggleysi skrifast á mikið annríki í vinnunni og þar sem ég er ekki nettengd heima verð ég að lummast til að gera það á vinnutíma.  Ekki haft ég haft samvisku síðustu daga í að vera að dunda mér við að skrifa blogg þegar síminn hringir látlaust þar sem fólk grætur í símann vegna þess að það hefur ekki fengið peningana sína og getur ekki gefið börnunum sínum að borða.  Mánaðarmót eru ekki hressandi þegar unnið er hjá félagsþjónustunni.  Einhvern veginn ekki alveg sama ríkidæmið hjá fólkinu hér og hjá þeim sem maður les um í blöðunum daglega sem eru t.d. að kaupa sér hús, rífa það og byggja nýtt, nú eða einkaþotu eða dýrasta bílinn á landinu. 

Talandi um peninga, eins og þeir eru nú leiðinlegir, þá var ég fá ansi hreint leiðinlegt bréf frá sænska skattinum.  Þeim þarf ég að borga rúmar 1000 krónur sænskar til baka vegna einhverra misútreikninga.  Skil ekki hvað er hægt að reikna vitlaust þar sem 30% skattur er tekinn af öllu heila klabbinu, enginn persónuafsláttur og ekkert ves.  Tja, nema þá þessi helvítis álagning kemur inn um lúguna algjörlega óvænt.  Þar sem ég er nú almennt ekkert á móti sköttum ætla ég svo sem ekkert að gráta þetta mikið en finnst þó eitthvað skítt að vera að dæla peningum í sænska ríkissjóðinn þegar ég mun aldrei framar njóta þeirra almannagæða sem hann greiðir fyrir.  Fékk reyndar ókeypis mastersgráðu frá þeim blessuðum þannig ætli þeir eigi ekki þennan 10 þúsund kall inni hjá mér.  Frederik Reinfeld getur kannski boðið Geir Haarde vindil fyrir peninginn.

Fjölgun

Nú hefur heldur betur fjölgað að Hverfisgötunni.  Ekki nóg með að köttur sé komin þar með heimili heldur líka ein lítil systir.  Hún Dagný mín hefur flutt inn til mín og mun ég nú féfletta hana sem mest ég má í leigu.  Ef fylgst er með leigumarkaðnum í Reykjavík alla vega þá gæti ég haft eins og hálf mánaðarlaun upp úr stelpunni.  En þar sem ég er ekki alslæm mun ég reyna að hemja græðgina.

Síðan sefur hún Gunna blessunin heima í þessum skrifuðu orðum.  Hún bankaði upp á hjá mér um miðja nótt og bað um húsaskjól sem ég veitti.  Áður en hún náði að stíga inn fyrir þröskuldinn náði hún að mölva tollinn sinn á útidyratröppunum.  Nú angar þar allt af gini.  Býst við að finna róna bæjarins sleikjandi stéttina þegar ég kem heim síðar í dag.

Góða helgi

Meint neyðarástand í Reykjavík

Mikið hefur borið á því í fréttum undanfarið að rætt sé um skrílslæti í miðborg Reykjavíkur.  Þar ku ástandið aldrei hafa verið verra þar sem saklaust fólk sé nánast limlest ef það vogar sér niður í bæ.  Svo vill nú til að ég bý í miðborginni og fer auk þess oftar en margur á öldurhúsin þar seint um kvöld.  Aldrei hef ég orðið fyrir því að einhver hafi ráðist á mig né heldur hef ég orðið vitni að nokkrum slagsmálum þar.  Vissulega er fólk með almenn drykkjulæti og hefur hátt en ekki meira heldur en á barnum á Raufarhöfn eða á Þorrablóti á Fáskrúðsfirði.  Miðað við æsifréttamennskuna sem er í gangi um miðborgina mætti hins vegar halda að þar ríkti hálfgert stríðsástand.

Ég skil ekki hvaða tilgangi það þjónar að hafa fréttaflutning af þessu tagi.  Er það til að fólk úti á landi geti hrisst hausinn og hneikslast yfir spillingunni og ómenningunni í höfuðborginni.  Þetta verður líka til þess að hræða fólk eins og hann afa minn á Akureyri sem er víst voðalega smeykur við að hafa afkomendurna í þessu syndabæli. 

Einhvern vegin grunar mig að í öðrum borgum sé ástandið ekkert skárra.  En ég efa það að fyrsta frétt í BBC á aðalfréttatíma sé um að fólk hafi verið fullt í miðborg London, verið með læti og jafnvel slegist.  Þar er kannski bara gengið út frá því sem gefnum hlut að fullt fólk sé með vesen en flestir hagi sér skítsæmilega.

Þannig að þið þarna úthverfa- og landsbyggðarfólk, ekki vera hrædd að kíkja í bæinn um helgar, það er mun meira hressandi en það hljómar í fréttunum.

Nekt á netinu

Nú set ég myndir af kisu, sem hefur fengið nafnið Lotta, við hverja færslu.  Verð því að hafa sérlega hipp og kúl texta til að vega á móti þeirri væmni.

Talandi um það að vera væminn í sambandi við gæludýrin sín, þá er til eitthvað sem heitir Dýraland.is.  Þetta samsvarar því stórmerkilega samfélagi Barnalandi.  Á Dýrandi eru myndir af gæludýrum fólks og sumir hverjir blogga fyrir hönd dýrana.  T.d. eitthvað á þessa leið;  Ég var voðalega óþekk í dag, nagaði uppáhalds skóna hennar mömmu og kúkaði í sófann.  Mamma var voðalega reið en svo strauk ég mér upp við fótinn á henni og heillaði hana með stórum brúnum augunum og hún gleymdi allri reiði. 

Þess má geta að þetta er tilbúinn texti og á sér enga stoð í raunveruleikanum. 

En mér finnst stórmerkilegt að vitiborið fólk geti staðið í svona vitleysu.  Ég var reyndar mjög lengi að taka þetta Barnalandsdæmi í sátt svo e.t.v. finnst mér sjálfsagt mál að leggja orð í munn málleysingjana eftir einhvern tíma. 

Talandi um Barnaland.  Þá vorum við að ræða það í vinnunni um daginn að eftir örugglega ca. 15 ár mun Persónuvernd fá á borð til sín einhver mál varðandi þá síðu.  Ekki eru blessuð börnin spurð hvort þau vilji hafa myndir af sér alsberum á netinu eða hvort þau vilji að skrifað sé í þeirra nafni þar sem þeim er gert upp einhverjar tilfinningar og hugsanir.  Ég man hvað mér þótti hræðilegt þegar gestir fóru að skoða myndaalbúm heima, en í einu þeirra leyndust sérlega dónalegar myndir af mér.  Þar var ég örugglega um 2-3ja ára, alsber í skóm að raka garðinn hjá afa og ömmu.  Ég held ég hafi jafnvel beðið mömmu um að taka þessar myndir úr albúminu en ekki gerði hún það.  Veit ekki hvort ég hefði verið sérlega hrifin ef þessu hefði verið skellt á netið.

 

Kisa

Já, nú er kominn nýr fjölskyldumeðlimur á Hverfisgötuna.  Fór í Kattholt í gær og eftir langa umhugsun tók þessa sætu 4ra mánaða læðu.  Ég er ekkert hlutdræg en ég held að þetta sé besti köttur í heimi...

Ætla þó ekki að ganga fram af fólki með að tala mikið um köttinn svo ég læt staðar numið hér.

Rigning

Nú er Reykjavík aftur orðin eins og ég þekki hana best.  Það er rigning.

Þegar ég hjóla til og frá vinnu í rigningu verð ég pirruð.  Svo virðist sem allir séu staðráðnir í því að vera fyrir mér svo ég komist ekki leiðar minnar fljótt og örugglega og verð ég því enn blautari fyrir vikið.  Helvítis gangandi vegfarendur ganga á miðri gangstétt svo ekki er hægt að komast fram úr þeim og ekki dugar að bjalla á þá því þeir heyra ekki neitt innan úr regnhettunum.  Bévítans bílstjórarnir ótillitsamari sem aldrei fyrr, sitjandi inni í hlýjum, þurrum bílum, og svína á mann í tíma og ótíma sem og skvetta á mann vatni þegar þeir hlunkast ofan í polla.  Held að ég verði aldrei geðvondari en einmitt í svona aðstæðum.  Svo er ég líka svo kúl að ég geng ekki í regnfötum og það er ekki til að bæta á ástandið.  Fór því á stúfana í gær til að athuga um kaup á regngalla og kíkti í 66°N.  Það er af sem áður var þegar þau klæði voru ætluð almúganum.  Verðin eru greinilega stíluð inn á sívaxandi hóp hátekjufólks sem ég tilheyri ekki.  Neita að kaupa mér ljót regnföt á andvirði eins og einnar fartölvu.  Ætli ég verði ekki að kíkja í Rúmfó sem er greinilega verslun sem ætluð er mínum líkum.  Finnst samt eitthvað lummó að ganga í fötum úr Rúmfatalagernum.