Menningarleysi

Þá er menningarhelgin mikla liðin.  Oft eru helgarnar þannig að maður veit ekkert hvað skal gera skemmtilegt.  Þessa helgina var hins vegar svo mikið um að vera að maður vissi ekki hvað ætti að gera af öllu því skemmtilega sem var í boði.  Ætlaði að vera afar menningarleg og skoða dagskrána og vinsa úr hvað ég vildi sjá.  Efst á blaði var opnun hátíðarinnar og tónleikar í Norræna húsinu.  Ég komst ekki lengra, því dagskráin var svo löng og illa sett upp að mér féllust hendur.  Fór á þessa tónleika, settist á Austurvöll og naut góða veðursins í góðum félagsskap og skundaði svo heim og fór upp í sófa og las Harry Potter.  Gerði síðan aðra tilraun til að gerast menningarleg og lagði af stað í átt að Miklatúni.  Þegar ég var nýkomin út slokknaði öll löngun til að troðast í þessum mannfjölda svo ég fór á videoleigu og fékk mér spólu.  Horfði svo á flugeldasýninguna út um stofugluggann og hlustaði á samræður miðbæjardjammara fram eftir nóttu sem nýttu sér garð minn sem salerni.   

Nú er svo hátíð í Norræna húsinu með alls kyns skemmtilegu en af því að það er svo mikið þá geri ég ekki neitt.  Merkilegt.  Svo kvartar maður á kveinar þegar ekkert er við að vera.