Móbíllinn einn heima

Fyrir ekki svo mörgum árum síðar lifði ég ósköp hefðbundnu lífi þrátt fyrir það að eiga ekki farsíma.  Þegar ég var ekki heima var einfaldlega ekki hægt að ná í mig og reynt var aftur síðar.  Ég minnist þess ekki að það hafi truflað mig sérstaklega.

Í dag gleymdi ég símanum mínum heima.  Mér finnst eins og ég sé að missa af lífinu.  Öll mikilvægu símtölin hrannast upp og enginn svarar.  Ekki það að ég fái einhver mikilvæg símtöl en þau koma örugglega öll í dag.  Ég get varla einbeitt mér við vinnuna því ég er svo mikið að hugsa um allar hringingarnar sem er ósvarað og öll sms-in sem hrannast upp. 

Ég held samt að þegar ég kem heim og kíki með taugatitringi á skjáinn á símanum er örugglega enginn sem hefur reynt að ná í mig, kannski í mesta lagi mamma.

Athugasemdir

[Habbý (IP-tala skráð) 29.6.2007 kl. 14:15]

Já þetta er ótrúlegt, ég get alls ekki án símans verið þrátt fyrir að venjulega eigi ég ekki inneign og flestir sem ég þekki eiga heldur ekki inneign nema hér á Íslandi. Það sama gildir með fartölvuna, get einfaldlega ekki hugsað mér líf án hennar.........

[Anna Þorbjörg Jónasdóttir, 29.6.2007 kl. 14:26]

...úff, eða I-podinn. Án hans væri ég ekkert