Svikarinn ég

Akureyringar hafa lengi verið frægir fyrir mont og ákveðinn hroka þegar kemur að okkar ágæta bæ.  Þar er alltaf gott veður, bærinn er fallegastur á landinu, fólkið talar með hljómfegursta hreimnum og ofbeldisverk eru aðeins framin af utanbæjarmönnum.   Ég hef sjálf ekki farið varhluta af þessu.  Á yngri árum fannst mér það versta sem fyrir mig gæti komið væri að flytja til Reykjavíkur.  Ég þóttist þess fullviss að þar væri vont að búa og fólkið sem þar byggi væri sérlega illkvittið, leiðinlegt og gott með sig.  Þessar heimildir hafði ég frá þeim reykvísku unglingum sem komu í skólaferðalög til Akureyrar og gengu um bæjinn og gerðu grín að því hvað allt væri lítið og hallærislegt og gerðu grín að talanda okkar (prumpa í stampinn var mjög vinsælt að segja með mjög hörðum p-um).  Reyndar gerðum við akureysku börnin þetta líka þegar við fórum til Hríseyjar og Dalvíkur í ferðalög. 

Þessi andstyggð á höfuðborginni hefur nú rjátlast af mér en það gerðist hins vegar ekki á einni nóttu.  Stóru systur minni er það afar minnistætt þegar við vorum að ganga fram hjá Hótel Sögu fljótlega eftir að ég flutti fyrst suður.  Hún hafði búið í nokkur ár í borginni og var orðin vel laus við Akureyrarhrokann (líka kölluð minnimáttarkennd).  Ég rak strax augun í að á einum vegg hótelsins var ritað stórum stöfum ,,Bændahöllin".  Það olli mér mikilli gremju og tautaði við systurina um hvers lags stórborgarhroka þetta Reykjavíkurlið væri haldið.  Þá ályktun dró ég af því að þeir sem gistu þetta hótel væru ekki höfuðborgarbúar og því gengju þeir út frá því að landsbyggðarfólk myndi nýta sér þá þjónustu.  Fyrir Reykvíkingum eru allir þeir sem ekki eru fæddir í borginni, bændur.  Ég var alveg brjáluð yfir þessum andskotum að ganga út frá því að ég væri bóndi bara af því að ég er utan af landi.  Ég er sko enginn helvítis bóndi frekar en einhver sem hefur aldrei yfirgefið Vesturbæinn.   Þegar mesta æðið var runnið af mér útskýrði systir mér fyrir mér að nafngiftin kæmi nú einfaldlega komin af því að Bændasamtökin ættu hluta hótelsins og hefðu skýrt álmu hótelsins þetta, stoltir af því að vera bændur en ekki montnir Reykvíkingar sem vildu gera lítið úr því ágæta starfi.

Þrátt fyrir að hafa í gegnum árin tekið Reykjavík og Reykvíkinga í sátt eymir enn eftir af montna Akureyringnum í mér og því finnst mér agalegt að þurfa að viðurkenna það að Reykjavík getur líka verið góður staður og sérlega verið falleg á síðsumarkvöldum.  Mér þykir þó eilítið erfitt að hafa svikið upprunann og keypt mér íbúð í landi ,,óvinarins".  En gerið það fyrir mig, ekki fara að kalla mig Reykvíking, nógu erfitt er þetta samt.

Athugasemdir

[Þorbjörg Ásgeirsdóttir, 25.6.2007 kl. 10:14]

Já, stundum er erfitt að sleppa.  En það er svo hollt að æfa sig í því .......skemmtilegur pistill og hreinskilinn, um viðhorf sem ég hef kynnst.

[Kristrún (IP-tala skráð) 25.6.2007 kl. 13:28]

Ég er kannski gamaldags en ég mun alltaf vera Akureyringur þrátt fyrir að ég muni líklegast aldrei búa þar aftur, einfaldlega af því að ég er fædd og uppalin þarna og fjölskyldan býr þarna. Ég er stolt af því að vera Akureyringur en elska samt Reykjavík, þessar tilfinningar geta sko alveg átt samleið. Þó ég muni alltaf búa hérna í Danmörku, sem gerist samt vonandi/líklegast ekki þá mun ég aldrei koma til með að vera kölluð Dani. Stundum er flókið að vera mannlegur og þurfa alltaf að setja sig og aðra í flokka hehe. See you soon ! Ertu búin að fá lestarmiða? fékkstu ódýran?

[Anna Þorbjörg Jónasdóttir, 25.6.2007 kl. 14:23]

Nei, ég verð heldur aldrei Reykvíkingur, það veit ég.

Er ekki komin með lestarmiða, er að bíða svara frá ungfrú Sólrúnu, en hún er nú stödd einhvers staðar í 3ja heiminum og maður veit nú ekkert um tölvusamband þar.  Var líka að fatta að ég á flug kl 1 aðfaranótt 12. en ekki kl. 13. þann 12. sem breytir nú töluverðu.  Þannig að þú verður líklega að þola mig/okkur eitthvað lengur en samið var um. Læt þig vita þegar þetta verður klappað og klárt 

[Frída frænka (IP-tala skráð) 25.6.2007 kl. 21:17]

Til hamingju med íbúdina ,(vonandi ekki of flót á mer med hamingjuóskirnar)Nei nei Anna mín, tú og ég og hinir verda alltaf Akureyringar,tó svo ad vid búun alltaf tar.Ég tel mig ekki bara Akureyring heldur innbæing,tó svo ad ég hafi ekki búid í innbænum nema cirka helming

af lífi mínu.Held ad Sigga verdi í Århus er tú kemur tangad,en húner ad fara á sunnudag á kursus tar í 1/2 mánud í íslendingasøgum.Vonandi hittist tid,en ég verd á Akureyri tann tíma sem tú ert hér,sem mér tykir frekar leitt,altså ad hitta tig ekki,,,knus